Salar de Uyuni, Valparaiso en Bogota

Zondagochtend 5 maart ben ik vroeg vertrokken uit m'n hostel in Santiago, omdat mijn vlucht naar Calama om 06.30 uur ging. Vanaf de luchthaven van Calama was het nog 1,5 uur rijden naar San Pedro de Atacama. De weg er naartoe was al prachtig. Bij aankomst heb ik wat rondgelopen in het dorpje en ben ik naar het reisbureau gegaan om in te checken voor m'n tour naar Bolivia. Het advies was om voldoende water in te slaan, kruiden tegen hoogte ziekte te kopen en wat Chileense pesos om te ruilen voor Bolivianos. Het grootste gedeelte van de reis, zijn we op plekken geweest die erg hoog liggen. Het hoogste punt lag op meer dan 5000 meter.

Op het reisbureau was mij verteld dat ik de volgende ochtend vanaf 7.50 uur klaar moest staan en het kon zijn dat ik pas rond 8.15 uur werd opgehaald. Ruim op tijd was ik opgestaan en op het moment dat ik om 7.40 uur de laatste spullen in mijn tas aan het stoppen werd ik al opgehaald. Ik was al vroeg, omdat dit al de derde keer was dat ik te vroeg werd opgehaald voor een tour of door een taxi in Chili. Dat verwacht je niet in Zuid Amerika. Om een stempel in ons paspoort te krijgen om Chili te kunnen verlaten hebben we een halfuur tot een uur in de rij gestaan. Daarna konden we door naar de grenspost van Bolivia. Hier stond gelukkig geen rij en nog voordat ik met mijn blauwe ogen kon knipperen had ik al een stempel in m'n paspoort. Na het ontbijt zijn we in 4 WD's gestapt, wat ook wel nodig was met de onverharde wegen. Ik had een erg leuke groep met twee Chilenen, een Tsjech en twee uit de UK, waarvan er een oorspronkelijk uit Australië komt. En een Boliviaanse gids die alleen Spaans sprak en waar zelfs de Chilenen moeite mee hadden om hem te verstaan :-). Eenmaal in het 'Reserva Nacional de Fauna andina Eduardo Avaroa' zijn we gestopt bij Laguna Verde, Salar de Chalviri en bij de Sol de Manana geiser. In een paar uur tijd waren dit allemaal verschillende soorten landschappen, echt prachtig. Daarna zijn we doorgereden naar het hostel in Quetena. Hier was geen verwarming, was het niet mogelijk om apparaten op te laden, geen douche en het kan 's nachts -10 tot -20 worden. Ik had gelukkig een slaapzak die tot -15 kan, een thermoshirt, trainingbroek, lange sokken en op het bed lag een laken, 3 dekens en een sprei. Gelukkig heb ik het niet koud gehad. Na de lunch zijn we naar Laguna Colorada gereden. Er kwam al een donkere lucht aan en in de verte was er onweer. Bij aankomst kwam het met bakken uit de hemel en zijn we weer teruggegaan naar het hostel. 's Avonds stond er spaghetti op het menu. De week ervoor op de boot hadden we ook een keer spaghetti, maar toen had ik geluk dat ze nog wat anders hadden. Maar dat hadden ze nu niet. Na jaren heb ik het weer eens geprobeerd, maar vind het nog steeds vies ;-P.

Dinsdag zaten we op 06.30 uur aan het ontbijt. Daarna zijn we weer naar Laguna Colorada gereden, waar het nu strak blauw was. De weerspiegeling in het water en verschillende kleuren waren echt prachtig. Om de flamingo's te zien zijn we een stuk naar beneden gelopen. Terwijl de rest van de groep al in de auto zat of aan het voetballen was, was onze groep altijd als laatste van de omgeving aan het genieten of foto's aan het maken. We hebben de gids dan ook regelmatig horen toeteren en vamos amigos horen roepen :,'-). De rest van de dag stonden Arbol de Piedra en de meren Canapa, Hedionda en Honda op het programma. Weer anders dan de dag ervoor en ook dit was weer prachtig. Onderweg hebben we een vos, struisvogel, een konijn met een hele lange staart en lama's in de wei gezien. We hebben overnacht in San Juan, wat iets luxer was dan het andere hostel. We hadden warm water, weliswaar een mini straaltje en je moest de kraan ook niet de ver open draaien want dan werd hij koud. Gelukkig word je na 3,5e week backpacken steeds makkelijker :-). Voor het eten heb ik met twee reisgenoten een wandeling in het dorpje gemaakt. Hier was te zien dat Bolivia een armer land is dan de landen waar ik tot nu toe geweest was. Huisjes die op instorten stonden, of soms compleet onbewoonbaar en overal vuil op straat. Om over de toiletten onderweg nog maar te zwijgen, deze zijn nog erger dan de toiletten langs de weg in Frankrijk. Rond zonsondergang was de lokale bevolking in klederdracht de lama's bij elkaar aan het drijven richting hun stal.

Het was een kort nachtje want om half 5 zaten we in de auto voor de zonsopkomst op de zoutvlakte. Maar dat was het meer dan waard met de prachtige weerspiegeling van de wolken en de zon van het water. Toen het licht werd zijn we doorgereden naar een ander stuk van de zoutvlakte, waar geen water op lag en hier hebben we ontbeten. Pas toen kon je zien hoe gigantisch het is, echt geweldig. Salar de Uyuni is met een oppervlakte van 10.582 km2 de op een na grootste zoutvlakte ter wereld. Er wordt geschat dat het meer dan 10 miljard ton zout bevat. Tot nu toe is dit wel een van de hoogtepunten van mijn reis. Daarna zijn we over de zoutvlakte doorgereden naar Uyuni, ook dit was prachtig met de weerspiegeling van de wolken en de bergen. Via het dorpje zijn we naar het treinkerkhof gereden. Ik had gedacht dat Uyuni er wat beter uit zou zien, omdat dit een toeristenplaats is, maar ook hier zag het er erg armoedig uit en lag er veel vuil langs de weg. Mijn reisgenoot en ik waren dan ook blij dat wij niet in Uyuni bleven, maar weer teruggingen naar San Pedro de Atacama (Chili). Na de lunch hebben we op een terras in de hoofdstraat, waar het er overigens beter uitzag, nog wat gedronken en afscheid genomen van een deel van de groep. Wij hadden daarna nog een reis van 3 uur voor de boeg naar Villa Mar. De voorgaande dagen was het onderweg koud, omdat we in hoger gelegen gebied zaten en was het nauwelijks nodig om de ramen open te doen. Nu was het een stuk warmer, de auto had geen airco en met open ramen over onverharde wegen is niet ideaal. Bij elke tegenligger moeten we de ramen dicht doen omdat anders het stof naar binnen kwam. En al dat stof gaat natuurlijk ook in de luchtroosters zitten. De chauffeur moest deze af en toe open doen en dan kwam al het stof de auto in. Tja en dan was er ook in Villa Mar geen warm water en stond er weer spaghetti op het menu, haha ;-).

Donderdag was het licht ook nog uitgevallen. Het was heel donker, omdat we om 5 uur al in de auto zaten richting de grens. Na het onbijt zijn we doorgereden naar San Pedro de Atacama.

Aangezien ik al een week vroeg was opgestaan, heb ik vrijdag uitgeslapen. 's Avonds ging mijn vlucht naar Santiago.

Zaterdagochtend heb ik de bus naar Valparaíso gepakt. Dit is de grootste havenstad van Chili en ligt ongeveer 70km van Santiago. De stad ligt op meerdere steile hellingen die uitkomen in de Grote Oceaan en een natuurlijk amfitheater vormen. Er zijn ook verschillende kabelbanen om via de steile hellingen naar boven te gaan en de huisjes hebben allerlei verschillende kleuren. Bij het eerste uitzichtpunt waar ik naartoe gelopen ben had ik een mooi uitzicht op de haven. Daarna heb ik de metro naar de haven gepakt en heb ik daar rondgelopen en ben ik naar verschillende uitzichtpunten gelopen. Daarna heb ik weer een bus gepakt naar Santiago.

Het was een kort nachtje want mijn vlucht richting Bogota (Colombia) ging al om kwart voor 8. Hier had ik een stopover dan 11 uur voordat mijn vlucht naar Quito (Ecuador) ging. Een mooie gelegenheid om ook deze stad te bezoeken. Bij aankomst heb ik een taxi naar de stad gepakt en ben ik gaan lunchen in de oude wijk La Candelaria. Daarna ben ik naar Cerro de Monserrate gegaan en heb ik de kabelbaan gepakt die de berg op gaat. Normaal gesproken heb je een mooi uitzicht over de stad, maar helaas lag de berg omdat het regende in de wolken en was er niets te zien. Op de berg was ook van alles te zien, waaronder een kerk. Toen ben ik weer teruggegaan naar La Candelaira en daar door nog wat straatjes en naar Plaza Bolivar gelopen en aantal prachtige oude gebouwen gezien. Na het eten ben ik met de taxi teruggegaan naar de luchthaven en ben ik rond 2 uur 's nachts aangekomen bij mijn hostel in Quito. Ook dat was weer een kort nachtje want om kwart over 7 moest ik alweer naar richting de luchthaven voor mijn vlucht naar de Galapagos eilanden.

De foto's bij deze blog zijn te bekijken via de onderstaande link: https://drive.google.com/open?id=0B4yLjBKDbVCBLS1LaEduNXAybUU